Γράφει ο ψυχολόγος Γιάννης Ξηντάρας*
Τι χρειάζονται τα παιδιά; Αγάπη! Τι άλλο; Φροντίδα, στοργή, νοιάξιμο, την προσοχή μας, τον χρόνο μας, μια ζεστή αγκαλιά, σωστή διατροφή, επαρκή κοινωνικοποίηση, ένα ασφαλές οικογενειακό περιβάλλον… Κι όμως, τα περισσότερα αγαθά είναι άυλα, προσφέρονται αμισθί και δεν κοστίζουν τίποτα. Δείτε ποια είναι τα 4 πιο σημαντικά συναισθηματικά αγαθά που εξασφαλίζουν μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία.
Θα ήθελα προκαταβολικά να αφιερώσω τις παρακάτω σημειώσεις σε όλους τους άνδρες αναγνώστες. Δεν ειρωνεύομαι καθόλου. Ως άνδρας και ο ίδιος ομολογώ ότι μπορώ να καταλάβω μία παραπάνω δυσκολία των ανδρών σε αυτό το θέμα: Τη δυσκολία να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Να εκφραστούν συναισθηματικά. Να βάλουν σε λόγια όλα όσα νιώθουν, ιδιαιτέρως όσα συναισθήματα εκδηλώνουν αγάπη, τρυφερότητα κι ακόμη περισσότερο φόβο, ανησυχία… Τι αδικία! Ένα τεράστιο στερεότυπο, σανσύννεφο, απλώνεται πάνω από τα κεφάλια μας και μας στερεί τον ήλιο: Το φως των συναισθημάτων μας, την αξία και τη σημασία τους. Ή μάλλον για την ακρίβεια, συχνά τα βλέπουμε αλλά δεν μπορούμε να τα εκφράσουμε. Δεν τολμάμε. Φοβόμαστε μην χαρακτηριστούμε αδύναμοι, ανίκανοι, «λίγοι», μην νομίζουν οι άλλοι ότι δεν μπορούμε… Γιατί πρέπει να τα μπορούμε όλα! Γιατί αλλιώς δεν αξίζει.
Φανταστείτε ότι θέλετε να προσφέρετε, να δώσετε ένα δώρο σε κάποιον. Ας υποθέσουμε ότι για τον σκοπό αυτό σχεδιάζετε να επισκεφτείτε ένα ανθοπωλείο και να αγοράσετε ένα λουλούδι ή ένα μπουκέτο λουλούδια. Πολύχρωμα! Φανταχτερά!
Ήδη πριν καν το δώρο σας φτάσει στον άλλον -τον αποδέκτη, τον εκλεκτό- εσείς θα νιώσετε την ευφορία της προσφοράς. Την ευχαρίστηση του να κάνεις κάτι καλό. Η φαντασίωση του χαμόγελου στο πρόσωπο του άλλου, προφταίνει να προσφέρει σε εσάς το πρώτο χαμόγελο.
Ένα ρητό λέει «όταν δεν μαθαίνουμε από μια δυσκολία, η επόμενη θα είναι μεγαλύτερη». Εμείς λοιπόν οι πρόωρογονείς περάσαμε μία και δύο και τρεις δυσκολίες βλέποντας τα παιδιά μας να ακροβατούν μεταξύ ζωής και θανάτου. Μερικοί από εμάς παλεύουν ακόμα με δυσκολίες έστω και αν – ευτυχώς – έχει ξεπεραστεί το στάδιο της ακροβασίας.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι δυσκολίες μάς δίνουν μοναδικές ευκαιρίες να εξελιχτούμε σαν άνθρωποι και να δούμε τη ζωή με άλλο μάτι, να αξιολογήσουμε τις ουσιαστικές μας σχέσεις και να οικοδομήσουμε ένα καλύτερο και πιο φωτεινό μέλλον.
Γιατί όμως είναι σημαντικό ειδικά για τους γονείς με πρόωρα να φροντίζουν την ψυχική τους υγεία και να κάνουν ό,τι μπορούν για να αλλάξουν οπτική και προοπτική στη ζωή τους, βλέποντας τα πράγματα θετικά;
Μια νέα έρευνα αποδεικνύει τα μακροπρόθεσμα οφέλη της αγκαλιάς Καγκουρό και ζητάει την καθολική εφαρμογή της. Το ίδιο και εμείς.
Τα οφέλη της αγκαλιάς Καγκουρό πλέον είναι γνωστά και αποδεκτά από το σύνολο της επιστημονικής κοινότητας, ακόμη κι αν στην Ελλάδα η φροντίδα αυτή δεν εφαρμόζεται σε όλες τις μονάδες νοσηλείας νεογνών: Βελτίωση της αναπνευστικής και της καρδιακής λειτουργίας, ταχύτερη έναρξη θηλασμού, συμβολή στο δέσιμο και στην ψυχολογία γονέα-παιδιού. Εκείνο όμως που ίσως δεν μπορούμε να φανταστούμε είναι τα μακροπρόθεσμα οφέλη της, πράγμα που απέδειξε μια νέα έρευνα που διεξήχθη από το Ίδρυμα Καγκουρό στην Πρωτεύουσα της Κολομβίας, Μπογκοτά, και δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό »Pediatric Research».
Το 31εβδομάδες και η εξειδικευμένη σε θέματα προωρότητας μουσικοθεραπεύτρια Χριστίνα Καλλιώδη, ενώνουν τις δυνάμεις τους και διοργανώνουν μια ομάδα υποστήριξης για γονείς με πρόωρα παιδιά.
Είδα ένα όνειρο. Ήμουν λέει επάνω σε ένα υδροπλάνο, αερόστατο, ελικόπτερο, whatever. Πετούσα επάνω από ένα μαγευτικό τοπίο κάπου – λέει – στη Χαλκιδική. Χωρίς τζάμι μπροστά μου, μπροστά εγώ, στην πρώτη θέση και πίσω ο πιλότος, ένας απροσδιόριστος οικογενειακός φίλος που ήξερε τη μυστική διαδρομή για λίγους και προσφέρθηκε να μου τη δείξει. Η ομορφιά του τοπίου ασύλληπτη. Βάλε μαζί όλες τις φυσικές ομορφιές που ξέρεις, εναλλασσόμενες. Δεν τη χωρούσε ο νους. Αν σου χει τύχει να κλάψεις από την πολλή ομορφιά ή έστω την ευτυχία της στιγμής που σε κάνει να νιώθεις ότι να, ρε, τώρα αξίζει να ζω. Έτσι. Έκλαιγα από την ομορφιά. Τρόμαζα ταυτόχρονα, αλλά βουτούσα σε αυτήν. Αλλά δεν ήμουν μόνη στην μπροστινή θέση.
