Το τρίδυμο που επέζησε

9 Απριλίου, 2017 ksokouΣχολιάστε

Μία μητέρα θυμάται την πρώτη φορά που το παιδί της αναζήτησε τα τρίδυμα αδέλφια του. Η ιστορία της μας κάνει να αναρωτιόμαστε πώς και πότε θα μιλήσουμε στα παιδιά για την απώλεια των αδελφών τους.

Μία λέξη. Μία μόνο λέξη χρειάστηκε για να με πλημμυρίσουν ξανά οι αναμνήσεις και η θλίψη. Με μία τόσο δα μικρή λέξη επέστρεψα πίσω στην 23^η Ιουνίου 2013, τη μέρα που γέννησα τα τρίδυμά μου και τη μέρα που πέθανε το πρώτο μου παιδί.

Το μοναδικό από τα τρίδυμά μας που επέζησε, η Πέιτον, έχει ιδιαίτερη ρουτίνα προτού πέσει για ύπνο το βράδυ, που περιλαμβάνει το να χαιρετίσει τον αδελφό και την αδελφή της. Πάνω από την αλλαξιέρα της κρέμονται 3 διάφανα κουτιά, ένα για καθένα από τα τρίδυμα. Μέσα υπάρχουν φωτογραφίες και άλλα αναμνηστικά από το νοσοκομείο των 22 εβδομάδων πρόωρων μωρών μας. Στην Πέιτον αρέσει πολύ να τα κοιτάζει και συχνά λέει «Γεια σου, Άμπυ», «Γεια σου, Πάρκερ». Αλλά εκείνη η νύχτα ήταν διαφορετική. Η Πέιτον χαιρέτησε την Άμπυ και μετά κοίταξε πιο κοντά τη φωτογραφία. Και τότε με τη φωνούλα της φώναξε «Ξύπνα!».

Επίσκεψη σε παιδο-ειδικό (ξανά)

21 Μαρτίου, 2017 ksokouΣχολιάστε

Ένας πατέρας πιάνεται από μερικούς στίχους και από μια ακόμη απρόσμενη επίσκεψη σε ειδικό παιδίατρο και αναρωτιέται πώς να διαχειριστεί τα συναισθήματά του.

Του ανερμάτιστου μυαλού του φταίν’ οι στίχοι. Τ’ ομολογώ, τα τραγούδια συχνότατα με οδηγούν σε διαδρόμους σκέψεων δαιδαλώδεις. Ακούω ένα στίχο και το μυαλό αρχίζει να χοροπηδάει ωσάν το χιμπατζή από κλαδί σε κλαδί.

Φοβάμαι ότι θα φοβάμαι

11 Ιανουαρίου, 2017 ksokouΣχολιάστε

Μερικές φορές η κακιά η ώρα με φέρνει απέναντι σε μια μαμά που θα με συμβουλέψει. Θα με συμβουλέψει για τις αγωνίες μου σχετικά με την υγεία της κόρης μου. Θα με συμβουλέψει αφού μου φανερώσει και τις δικές της. Η κακιά η ώρα την έχει φέρει και κείνη αντιμέτωπη με δυσκολίες. Το παιδί της δεν τρώει αβοκάντο, πράσινα σαλατικά (γιατί ντομάτα πι-χι τρώει), κεχρί με πίτουρο και μόλις χτες σταμάτησε το αχλάδι. Θα με φέρει απέναντι και στην άλλη μητέρα που το παιδί της αρρωσταίνει συνέχεια (μία φορά τον μήνα είναι το συνέχεια), αλλά τα περνάει όλα στο πόδι και λογικό είναι αφού πάει πρώτη φορά 2,5 χρονών σχολείο. Θα ακούσω κι εκείνο το περίφημο επιχείρημα ότι όσο πιο νωρίς το στείλεις σχολείο τόσο το καλύτερο, γιατί δημιουργεί αντισώματα και μετά στο νηπιαγωγείο δεν θα αρρωσταίνει πια. Επιχείρημα που όταν πάω να αντικρούσω βάσει ιατρικών δεδομένων, αλλά και βάσει προσωπικής εμπειρίας (όταν λέμε συνέχεια εννοούμε συνέχεια και αυτό είναι απλώς ανέφικτο, δείχνει ότι το ανοσοποιητικό ΔΕΝ είναι έτοιμο), εισπράττω το βλέμμα «καλά, εσύ κάηκες μωρέ, κρίμα» και σταματάω. Άντε, να πιάσουμε καμιά συνταγή να ξαλεγράρουμε….

Η ιστορία της Ευτυχίας: Πάντα θα φοβάμαι

10 Ιανουαρίου, 201710 Ιανουαρίου, 2017 ksokouΣχολιάστε

13 Αυγούστου 2013. Έχω πάει για την προκαθορισμένη εξέταση στο γιατρό μου, όταν ανακαλύπτουμε ότι το κοριτσάκι μου έχει χάσει βάρος μέσα σε μία εβδομάδα και αμέσως χτυπάει συναγερμός. Μετά από μία ώρα εξέτασης ο γιατρός μου ανακοινώνει ότι πρέπει να γεννήσω, πρόωρα, στις 32 εβδομάδες.

Η ιστορία της Νικόλ: ποτέ δεν θα ξεχάσω

27 Νοεμβρίου, 2016 ksokouΣχολιάστε

Όλα ξεκίνησαν μέσα Ιούνη 2014, που κράτησα ένα θετικό τεστ εγκυμοσύνης! Χαρά και φόβος όπως οι περισσότερες. ΠΗΤ 10/02/2014. Η εγκυμοσύνη μου κυλούσε καλά από ιατρικής άποψης, αλλά με πολλές αναγούλες και εμετούς, τα πάντα με ενοχλούσαν, γκρίνια και κλάμα… Τον τελευταίο μήνα πριν γεννήσω είχα αρχίσει να νιώθω τη χαρά της εγκυμοσύνης. Για μένα δεν ήταν η πιο ευτυχισμένη περίοδος της ζωής μου. Οι εξετάσεις μου άψογες πάντα. Αρχές Δεκέμβρη άρχισα να πρήζομαι σε σημείο που να μην μπορώ να φορέσω παπούτσια και να μην μπορώ να κλείσω τα δάχτυλα των χεριών μου. Θα γεννούσα στο δημόσιο νοσοκομείο της πόλης μου και με παρακολουθούσαν εκεί από την αρχή, παράλληλα με την εξωτερική μου γιατρό, την οποία έπαψα να επισκέπτομαι μετά την β’ επιπέδου. Μέγα λάθος.

Τι είναι η ΜΕΝΝ;

13 Οκτωβρίου, 2016 ksokouΣχολιάστε

Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών (ή αλλιώς ΜΕΝΝ όπως συνήθως λέγεται) είναι το μέρος που πηγαίνουν τα άρρωστα νεογέννητα ή τα μωρά που γεννιούνται πρόωρα. Αυτός θα μπορούσε να είναι ένας απλός ορισμός, που μπορεί να καλύψει την εύλογη απορία όσων (ευτυχώς) δεν ξέρουν.

Όταν όμως είσαι γονιός που το νεογέννητο μωρό σου νοσηλεύεται, ο ορισμός αυτός περιπλέκεται, «εμπλουτίζεται» και μόνο έτσι μπορεί να αποδώσει τι ακριβώς είναι αυτό το μέρος που φιλοξενεί μωρά, τα οποία χαρακτηρίζονται από υγιή με μικρά θέματα υγείας, μέχρι βαριά άρρωστα ή εξαιρετικά πρόωρα.

Η ιστορία της Εύης: τίποτε δεν μας χαρίστηκε

6 Σεπτεμβρίου, 20166 Σεπτεμβρίου, 2016 ksokouΣχολιάστε

‘Ηθελα πάντα να κάνω παιδιά και φοβόμουν ότι δε θα τα καταφέρω. Οι πολυκυστικές γαρ. Μετά απο 4 χρόνια γάμου, αρκετές προσπάθειες, πολλή αγωνία, μεγάλη απελπισία και με τη βοήθεια ενός καλού γιατρού μένω έγκυος. Πρώτος υπέρηχος και δύο σάκοι. Η χαρά και η συγκίνηση στα ύψη. Δεύτερη επίσκεψη, ένας σάκος, παλινδρόμησε. Φόβος και αγωνία. Άραγε τι θα γίνει στο επόμενο ραντεβού; Θα φύγει κι αυτό; Κάνω κρυφά από τον γιατρό κι άλλους υπέρηχους αλλού, ενδιάμεσα από τα ραντεβού μας, μόνο και μόνο για να ακούω την καρδιά του.

31 ebdomades

Ετικέτα: φόβος