Ήταν Μάιος του 2015 όταν μάθαμε ότι ήμουν έγκυος στο πρώτο μου μωρό. Και εγώ και ο άντρας μου πέταξαμε από τη χαρά μας, το θέλαμε αυτό το μωρό. Οι πρώτοι 3 μήνες πέρασαν δύσκολα λόγω αδιαθεσίας, όμως η χαρά μου ήταν εκεί, ο τέταρτος μήνας ίσως ο πιο τέλειος μήνας της εγκυμοσύνης μου, όνειρα, αγορές για την πριγκίπισσα που θα ερχόταν και… ξαφνικά στην 24 εβδομάδα όλα γκρεμίστηκαν.
Ετικέτα: τοκετός
Άδεια μητρότητας και προωρότητα
Σε ποια κατάσταση βρισκόσασταν όταν έπρεπε να επιστρέψετε στη δουλειά μετά την άδεια μητρότητας; Θηλάζατε ακόμη; Είχατε πάρει μόλις 15 μέρες το παιδί στο σπίτι και προσπαθούσατε να δεθείτε μαζί του; Τρέχατε στα follow up και στις φυσιοθεραπείες; Προσπαθούσατε να συνέλθετε από το μετατραυματικό στρες της ΜΕΝΝ; Ή – ακόμη χειρότερα – τρέχατε στα επισκεπτήρια, διότι το μωρό εξακολουθούσε να νοσηλεύεται, ενώ η άδειά σας είχε τελειώσει; Τα ερωτήματα απευθύνονται σε μητέρες πρόωρων μωρών. Οι οποίες πρέπει να γνωρίζουν ότι στις περισσότερες δυτικές χώρες η άδεια μητρότητας για όσες γέννησαν πρόωρα είναι μεγαλύτερη για τους παραπάνω, ευνόητους λόγους.
Σελήνιο για την προωρότητα
Ένα βήμα πιο κοντά στην εύρεση των αιτίων της προωρότητας μάς φέρνει μια νέα έρευνα που διεξήχθη στις ΗΠΑ. Συγκεκριμένα, μία διεθνής ομάδα ερευνητών εντόπισε τα 6 γονίδια που επηρεάζουν τη διάρκεια της κύησης και τις παραλλαγές τριών από αυτά που μπορούν να οδηγήσουν σε πρόωρο τοκετό. Η έρευνα, που δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό «The New England Journal of Medicine», αποτελεί μια συναρπαστική ανακάλυψη κυρίως επειδή τα αποτελέσματά της μπορούν να έχουν πρακτική εφαρμογή. Βλέπετε, ένα από τα έξι γονίδια που εμπλέκονται, μας δείχνει τον δρόμο για να εμποδίσουμε τις πρόωρες γεννήσεις οι οποίες φτάνουν σε ποσοστό 10% παγκοσμίως.
Η ιστορία (και το κάλεσμα) της Εμμανουέλας
MOMents | work in progress
Να συστηθώ.
Εμμανουέλα.
Πάντα ήθελα να πιστεύω πως είμαι η Emmanuela αυτή.
Ένας μεγάλος αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών
που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον ήλιο
και ανακαλύφθηκε το 1905 από τον Γερμανό αστρονόμο Paul Götz,
στη Χαϊδελβέργη.
Η αλήθεια όμως είναι πως είμαι η Εμμανουέλα αυτή.
Φωτο.γραφέας |
Αφηγήτρια ιστοριών |
Μαμά τριών πλασμάτων
(του Κωνσταντίνου/ 8, της Μαργκώ /2, του σκύλου μας Μιλού /4)|
Σύντροφος του Χάρη
το σύζυγος ποτέ δεν μου άρεσε)|
(Εργαζόμενη|
Θα μπορούσα να είμαι και η Μαίρη.
Η Παναγιωταρά.
Μια εργαζόμενη μητέρα μια καλή νοικοκυρά.
Όπως οι περισσότερες δηλαδή.
Τα τελευταία 9 χρόνια έζησα
3 γυναικολογικά χειρουργεία
5 εγκυμοσύνες
2 αυτόματες αποβολές
1 παλίνδρομη κύηση
3 αποξέσεις
2 γέννες
2 καισαρικές τομές.
Είχα έναν επιπωματικό πλακούντα.
Μία ακόμη ιστορία: γεννημένη στις 25 εβδομάδες, 670 γρ.
Η δίκη μου ιστορία σαν τίτλο έχει τη λέξη ΘΑΥΜΑ! Μια λέξη που λέμε αλλά δεν μπορούμε εύκολα να πιστέψουμε.
Η εγκυμοσύνη μου δεν ήταν η καλύτερη, αλλά δεν θα έλεγα ότι ήταν και από τις δυσκολότερες. Το δικό μου πρόβλημα ήταν κάποια ινωμυώματα που μου προκαλούσαν πολύ πόνο. Καμία ενημέρωση από τον γιατρό μου ότι αυτό μπορεί να με οδηγήσει σε πρόωρο τοκετό. Ξαφνικά, ένα βράδυ με πολύ πόνο με μεταφέρει ο τότε σύζυγός μου στην κλινική όπου η διάγνωση ήταν συσπάσεις και το μωρό μετρούσε 24+5 εβδομάδες. Τα λόγια του γιατρού τα εξής: Αυτά -εννοώντας τα έμβρυα- δεν αντέχουν. Θα πεθάνει! Σε περίπτωση που ζήσει θα είναι ανάπηρο. Δεν ξέρω γιατί αλλά δεν πίστεψα λέξη από όσα είπε. Μου έκανε τις απαραίτητες ενέσεις, με κράτησε ένα 24 ωρο στην κλινική και με έδιωξε σπίτι με μοναδική οδηγία να ξεκουράζομαι… Ευτυχώς μου έκανε και τις ενέσεις κορτιζόνης για παν ενδεχόμενο.
Τεστ μητρότητας
Για ένα πράγμα δεν χρειάζεται να αμφιβάλλει ποτέ μια γυναίκα: ότι το παιδί που γέννησε είναι δικό της. Πλην όμως, οι βεβαιότητες είναι για να κλονίζονται.
Μαζεμένοι γύρω από το κινητό του συναδέλφου που μόλις χτες έγινε πατέρας, τσιρίζουμε όλο χαρά για το νεογέννητο που βλέπουμε στην αγκαλιά της μάνας του σε ενσταντανέ από την αίθουσα τοκετού. Το μικροσκοπικό πρόσωπό του γεννά στα δικά μας συσπάσεις αυθόρμητης στοργής, αγάπης, τρυφερότητας. Και στη σκέψη των όσων μαμάδων αναμνήσεις από τη δική τους αντίστοιχη στιγμή απόλυτης ευδαιμονίας. Η συνάδελφος που ξέρει με περισσότερες λεπτομέρειες την περιπέτειά μου, με παίρνει παράμερα και μου λέει: «Θα πρέπει να είναι πολύ σκληρό για σένα να βλέπεις τέτοιες εικόνες. Θα νιώθεις ίσως ζήλια που δεν το έζησες».
Η ιστορία της Αντωνίας: Ρήξη αμνιακού σάκου στις 20 εβδομάδες
Όταν το πρώτο μου κοριτσάκι ήταν 15 μηνών, αποφάσισα να κάνω ένα δεύτερο παιδί. Τον επόμενο μήνα ήμουν έγκυος. Σεπτέμβρης του 2012. Δούλευα 4ωρη (υποτίθεται) σε ένα κατάστημα με ρούχα, αλλά σχεδόν πάντα καθόμουν 8 ώρες, χωρίς να πληρώνομαι παραπάνω. Χρειαζόμουν τη δουλειά όμως. Έτρεχα να προλάβω τα πάντα: τη δουλειά, το σπίτι, το κοριτσάκι μου που επειδή δεν είχα πού να το αφήσω, κάθε φορά που δούλευα παραπάνω, υποχρεωνόμουν στους συγγενείς να μου την κρατήσουν. Καβγάδες κάθε μέρα στο σπίτι γιατί άργησα πάλι και στη δουλειά άγχος-άγχος-άγχος. Μα κανείς δεν με καταλαβαίνει;
