Μια φορά κι έναν καιρό ήταν 6 μαχητές. Και επειδή γεννήθηκαν όλοι τον Γενάρη, ονομάστηκαν «οι μαχητές του Γενάρη». Θα μπορούσε κάπως έτσι να ξεκινάει ένα παραμύθι από αυτά που λέμε στα παιδιά μας, αλλά δυστυχώς δεν είναι ακριβώς έτσι, παρόλο που το τέλος στη δίκη μας περίπτωση ήταν – όπως όλα δείχνουν – αίσιο.

Ο δικός μου ο μαχητής γεννήθηκε την 30η εβδομάδα, 880 γραμμάρια, σοβαρό iugr, 56 μέρες στη ΜΕΝΝ. Προεκλαμψία βαριάς μορφής με 24 (!) πίεση εγώ. «Θα γεννήσουμε» μου είπε ο γιατρός «γιατί κινδυνεύετε και οι δύο εξίσου». Τον γιο μου τον είδα δευτερόλεπτα, τυλιγμένο σε κάτι σαν αλουμινόχαρτο και τον πήραν για το νοσοκομείο. Κι εγώ έμεινα μόνη σε ένα κρύο δωμάτιο χωρίς μωρό, με άδεια αγκαλιά να κοιτάζω το κενό και να παλεύω με τους δαίμονες μέσα μου που λέγονται τύψεις, νιώθοντας πως το σώμα μου δεν κατάφερε να τον κρατήσει. Τον πήραν τόσο βίαια από τη ζεστή φωλίτσα της μανούλας για να καταλήξει σε μια «κρύα» θερμοκοιτίδα και να παλεύει για τη ζωή του. Τύψεις που ακόμα και σήμερα, δύο χρόνια μετά με κυνηγάνε. Ξέρω άλλωστε πως ποτέ δεν θα φύγουν ουσιαστικά, γιατί ήταν ο μόνος που δεν έφταιγε και ο μόνος που τα πλήρωσε όλα.

Πριν από 2 χρόνια ήρθε στη ζωή το δικό μου θαύμα… Μετά από 3 αποβολές, μία εξωμήτρια κύηση και γνωμάτευση γιατρού «και εξωσωματική να κάνεις, τα παιδιά θα τα χάνεις» ήρθε κι έμεινε. Και ήξερα από τότε πως θα είναι μαχητής. Μια εγκυμοσύνη δύσκολη, με αποκολλήσεις από τον 3ο μήνα κι εκεί που όλα έδειχναν καλά… στις 31+1 εβδομάδες ολική αποκόλληση.

Εσύ φταις;

Τώρα τι απάντηση μπορεί να περιμένεις; Πάντως, η αλήθεια είναι ότι ούτε ο γιατρός δεν ήξερε ακριβώς. Αν εννοείς ότι δεν πρόσεχα, θα σου απαντήσω ότι μάλλον πρόσεχα περισσότερο από όσο έπρεπε. Ήμουν κάτω των 35 και υγιής όταν έμεινα έγκυος, πρόσεχα πολύ τη διατροφή μου, δεν κάπνιζα, δεν έπινα, δεν φορούσα ψηλοτάκουνα, δεν, δεν … Θα ήθελα να μην εργάζομαι όταν ήμουν έγκυος όπως και εσύ που μου έκανες αυτή την ερώτηση, αλλά δεν είχα αυτή την επιλογή.

Read More »

Τη Λυδία τη γνώρισα στα περιοδικά. Είναι από αυτούς τους ανθρώπους που η ενέργεια δεν εγκαταλείπει ποτέ. Ασταμάτητη και αστείρευτη. Δημοσιογράφος, παρουσιάστρια, ραδιοφωνική παραγωγός, παραγωγός σόου και πρόσφατα business woman, δεν σταματάει να μαθαίνει (διάφορα, δεν είναι της παρούσης) και να δημιουργεί. Τα είχαμε πει αρκετές φορές, όμως πάντα βιαστικά και… επιφανειακά. Η πρώτη φορά που μιλήσαμε τόσο αληθινά αποτυπώνεται σε αυτήν εδώ τη συνέντευξη για την οποία την ευχαριστώ πολύ.

Πότε γέννησες το Βίκτωρα (σε ποια εβδομάδα κύησης) και πόσο είναι τώρα;

Γεννήθηκε στις 30 εβδομάδες +2 ημέρες, ύψος 33 εκατοστά και βάρος 1 κιλό και 80 γραμμάρια. Έμεινε στη μονάδα δύο μήνες, το μεγαλύτερο διάστημα στην εντατική. Φέτος τον Ιούνιο θα κλείσει τα δύο – οπότε θα σταματήσουμε να μετράμε και τη διορθωμένη του ηλικία (ήταν να γεννηθεί Αύγουστο).

Read More »

Τηλεόραση, ραδιόφωνο, Yes I do και Yes I Am, αλλά πρόσφατα και Boom! H Μυρτώ Κάζη νομίζω ότι είναι από τα πιο αεικίνητα πλάσματα που έχω γνωρίσει και το… χειρότερο; Από τότε που έγινε μητέρα συνεχίζει με τους ίδιους αμείωτους ρυθμούς! Δεν ξέρω πώς τα καταφέρνει, ούτε και τολμώ να τη ρωτήσω. Για μένα έγινε φίλη, όταν μου χτύπησε την πόρτα για να μου πει ότι κι εκείνη γέννησε πρόωρα. Ο Οδυσσέας της ήταν 30 εβδομάδων και 5 ημερών, όταν αποφάσισε να γνωρίσει τον κόσμο μας ανήμερα Χριστουγέννων και τώρα είναι 5,5 ετών. Όλα αυτά τα χρόνια το blogging και η προωρότητα μάς έφεραν κοντά και κάπως έτσι ήρθε η ώρα να μιλήσει στο 31ebdomades για τη δική της εμπειρία με την προωρότητα, εγκαινιάζοντας μια σειρά όμορφων και ειλικρινών συζητήσεων.

Πόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε που γέννησες πρόωρα;

Ουφ, πέρασαν 5,5 χρόνια… Απίστευτο μου φαίνεται!

Πόσων εβδομάδων ήταν το παιδί;

Ο Οδυσσέας μου ήταν 30 εβδομάδων και 5 ημερών. Δεν κατάφερα καν να φτάσω στις 31 εβδομάδες του blog σου!

Read More »

Η γέννα μου (αφιερωμένο στους γιους μου)

Πριν από δύο χρόνια, αρχές καλοκαιριού, μόλις είχα μπει στον όγδοο μήνα της εγκυμοσύνης μου. Ήμουν χαρούμενη γιατί είχαμε πιάσει ένα σημαντικό στόχο: τις 32 βδομάδες κύησης. Στη δίδυμη κύηση, η προωρότητα είναι μια απειλή που πλανάται συνεχώς πάνω από το κεφάλι σου. Ήταν ένας από τους πολλούς λόγους που δε χάρηκα την εγκυμοσύνη μου όσο θα  ήθελα. Είχα άγχος… Ένα σφίξιμο στο στομάχι μη συμβεί κάτι κι ο τοκετός δεν πάει καλά.

Read More »

Στη 12η βδομάδα της εγκυμοσύνης μου, αφού τελειώσαμε την αυχενική διαφάνεια, η γιατρός μας είπε πως θέλει να μας μιλήσει… «Όλα είναι καλά με το μωρό, φυσιολογική ανάπτυξη, σωστή λειτουργία οργάνων, υπάρχει όμως ένα θέμα το οποίο αντιμετωπίζεται μεν αλλά είναι εξαιρετικά σπάνιο. Οι έλικες του εντέρου φαίνονται ξεκάθαρα να επιπλέουν μέσα στο αμνιακό υγρό. Το μωρό έχει γαστρόσχιση».

Γαστρόσχιση…τι είναι αυτό; Τρομακτικό και μόνο που το ακούς… Μας εξήγησε κάποια πράγματα, μας έδωσε τηλέφωνα για επαφές με παιδοχειρουργούς, νοσοκομεία κτλ. Έψαχνα στο ίντερνετ με το που βγήκα από το γραφείο… Σχεδόν μηδενική αναφορά στην ελληνική βιβλιογραφία, κάποια άρθρα στα αγγλικά με στατιστικά και ποσοστά, βίντεο από γονείς με την ιστορία του δικού τους μωρού και εικόνες… Εικόνες που σου προκαλούν φόβο.

Read More »

Σπουδαία νέα σχετικά με την υγεία των πρόωρα γεννημένων παιδιών είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας. Μέσα σε 20 χρόνια, οι ομάδες του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας και Ιατρικής Έρευνας στη Γαλλία διαπίστωσαν μια ξεκάθαρη βελτίωση του ποσοστού επιβίωσης των παιδιών που γεννιούνται πρόωρα και μια μείωση κατά το ήμισυ στις εγκεφαλικές βλάβες μέχρι την ηλικία των 2 ετών.

Read More »