Μέσα από αυτή την – όσο μπόρω πιο – σύντομη περιγραφή της εμπειρίας μου από την πρώτη εγκυμοσύνη και γέννα μου, θα ήθελα να σας πω πως το συναίσθημα που γεννήθηκε μαζί με τον μπέμπη είναι δύσκολο να ξεπεραστεί. Θαυμάζω απεριόριστα όλες εκείνες τις μαμάδες που το έζησαν και το ζουν για μικρό ή μεγαλύτερο διάστημα. Όλες εκείνες τις μαμάδες που ανέβηκαν στο δωμάτιο του μαιευτηρίου με άδεια αγκαλιά και που γύρισαν σπίτι τους χωρίς το μωρό τους. Όλες εκείνες που αντλούσαν το γάλα τους για να το στέλνουν στο μωρό τους ή που περιμεναν έξω από τις μονάδες προώρων μέχρι να έρθει η ώρα να θηλάσουν και να δουν για 20 λεπτά το παιδί τους. Τους αξίζει ένα μεγάλο μπράβο!
Με λένε Μαρία και αυτή είναι η ιστορία μου.
