Αγάπη μου,
Αποφάσισα να σου γράψω τώρα που κοιμάσαι γαλήνια στο όμορφο κρεβάτι σου, μεγάλο κορίτσι πια που το άλλο πρωί θα ξυπνήσει και θα ετοιμαστεί για να πάει στο σχολείο. Το σπίτι είναι ήσυχο όταν κοιμάσαι, αλλά τόσο γεμάτο από την παρουσία σου. Οι σκέψεις μου με πισωγυρίζουν στην εποχή που κοιμόσουν μόνη σε ένα πλαστικό κουτί, μικροσκοπική και αμέτοχη σε όσα σου συνέβαιναν. Κι εγώ τριγυρνούσα μόνη σε ένα άδειο σπίτι που δεν είχε προλάβει να γεμίσει από το κλάμα ενός μωρού, μικροσκοπική και αμέτοχη σε όσα μας συνέβαιναν. Πόσο αλλιώτικη είναι τώρα η πραγματικότητά μας και πόσο ευγνώμων αισθάνομαι γι’ αυτό! Μου φαίνεται σχεδόν απίστευτο που μεγάλωσες τόσο γρήγορα και τόσο όμορφα και άφησες πίσω σου όλες τις άσχημες στιγμές. Με συγχωρείς που εγώ δυσκολεύτηκα.