Η Αριάδνη Λαμπράκη είναι ψυχολόγος με ψυχοθεραπευτική εκπαίδευση και εξειδίκευση στην αντιμετώπιση του ψυχικού τραύματος, ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους που ψυχανεμίστηκε την κρισιμότητα της προωρότητας για την ανθρώπινη ψυχή, χωρίς καν να χρειαστεί να διαβεί το κατώφλι μιας ΜΕΝΝ. Η Αριάδνη διεξάγει έρευνα στα πλαίσια μεταπτυχιακού προγράμματος με αντικείμενο τις ψυχολογικές επιτπώσεις της προωρότητας στους γονείς και μόλις ολοκλήρωσε τη διπλωματική της εργασία με τίτλο: «Εμπειρίες γονέων με πρόωρα νεογνά». Με σημείο εκκίνησης αυτή την εργασία και τις εμπειρίες που η ίδια αποκόμισε, μας μίλησε για όλα όσα συνθέτουν την προωρότητα από ψυχολογικής άποψης: για το πένθος που βιώνει μια μητέρα που γέννησε πρόωρα, ακόμη κι αν το παιδί της επέζησε, για το δέσιμο γονέα – πρόωρου παιδιού αλλά και τη μεγάλη πρόκληση της σχέσης τους, για την «ανεπάρεκεια» ακόμη και ορισμένων ειδικών, αλλά και για το θετικό κομμάτι μιας πρόωρης γέννησης. Η συνέντευξή της είναι αποκαλυπτική και η ίδια η πλέον αρμόδια να μιλήσει για θέματα που πολλές φορές ενώ τα νιώθουμε, δεν μπορούμε να τα βάλουμε σε λέξεις. Τέλος, να αναφέρουμε ότι κομμάτια από την εργασία της δημοσιεύονται αυτό το διάστημα στη σελίδα του facebook του 31εβδομάδες, ενόψει της Παγκόσμιας Ημέρας Προωρότητας στις 17 Νοεμβρίου. Μείνετε συντονισμένοι!
Γιατί αποφάσισες να ασχοληθείς με το συγκεκριμένο θέμα;
Μία σειρά συγκυριών με οδήγησαν στο συγκεκριμένο θέμα. Η απόφαση πάντως πάρθηκε όταν άκουσα την υπεύθυνη κάποιας μονάδας νεογνών να περιγράφει τις αντιδράσεις μητέρων κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του παιδιού τους. Η εικόνα που μετέφερε ήταν αυτή μητέρων σε κατάσταση σοκ και τότε άρχισα να αναρωτιέμαι πώς και γιατί. Δυστυχώς, ως τότε, όπως και ο περισσότερος κόσμος, δεν συνειδητοποιούσα ότι όταν λέμε “θερμοκοιτίδα” ουσιαστικά μιλάμε για “εντατική”. Και φοβάμαι πως ακόμα και ειδικοί που καλούνται να υποστηρίξουν, με οποιονδήποτε τρόπο, πρόωρα παιδιά και τις οικογένειές τους δεν αντιλαμβάνονται τις προεκτάσεις που μπορεί να έχει μία πρόωρη γέννηση.
