Γνωρίζετε πως τα πρώτα χρόνια της ζωής του ανθρώπου τόσο ο ρυθμός μάθησης όσο και η ταχύτητα της ανάπτυξης βρίσκονται στο αποκορύφωμά τους; Αν θέλαμε να το αποδώσουμε πιο απλοϊκά, θα λέγαμε ότι ο εγκέφαλος είναι τόσο εύπλαστος σε αυτές τις ηλικίες που μπορεί να δουλευτεί με τέτοιον τρόπο, ώστε να δώσει το μάξιμουμ των δυνατοτήτων του, μπορεί ακόμη και να ξεπεράσει όρια και να κατακτήσει κορυφές δύσβατες. Αυτό βασίζεται σε μια ιδιότητα του βρεφικού εγκεφάλου που λέγεται νευροπλαστικότητα και την οποία δεν έχει ο ενήλικας. Αν δηλαδή ένας ενήλικας πάθει εγκεφαλικό, δύσκολα η ημιπληγία του θεραπεύεται, ενώ ένα βρέφος αν πάθει εγκεφαλικό, με τη βοήθεια της φύσης των διακλαδώσεων που ήδη δημιουργούνται και της εκ των έξω παρέμβασης μπορεί να κάνει επαναδιοργάνωση της βλάβης. Αυτή η πληροφορία είναι εξαιρετικά χρήσιμη όταν μιλάμε για παιδιά με κάποια διαγνωσμένη αναπτυξιακή καθυστέρηση, ένα νευρολογικό πρόβλημα, μία αναπηρία ή έστω μία υποψία διαταραχής. Διότι σε αυτά τα παιδιά η πρώιμη, δηλαδή η πολύ νωρίς, η έγκαιρη, εξωτερική βοήθεια, που λέγεται παρέμβαση, μπορεί να κάνει θαύματα. Η πρώιμη παρέμβαση λοιπόν είναι ένα θεραπευτικό πρόγραμμα που απευθύνεται σε βρέφη και νήπια με στόχο να βελτιώσει ή και να εξαλείψει την όποια αναπτυξιακή καθυστέρηση.

Η πρώιμη παρέμβαση είναι ένα θείο δώρο της σύγχρονης επιστήμης που πρέπει να μπορεί να απολαμβάνει κάθε παιδί. Τις περισσότερες φορές προσφέρεται σε εξειδικευμένα κέντρα που απασχολούν γιατρούς, φυσιοθεραπευτές, εργοθεραπευτές, λογοθεραπευτές, ψυχολόγους, παιδαγωγούς ειδικής αγωγής και επαγγελματίες όποιας άλλης ειδικότητας χρειάζεται. Αρκετές φορές όμως η μεταφορά ενός βρέφους είναι είτε δύσκολη, είτε επικίνδυνη για την υγεία του καθώς δεν πρέπει να αρρωστήσει, είτε και αδύνατη λόγω της περιοχής που διαμένει. Για όλα αυτά τα παιδιά υπάρχει το πρόγραμμα πρώιμης παρέμβασης της Αμυμώνης, του πανελληνίου συλλόγου γονέων, κηδεμόνων και φίλων ατόμων με προβλήματα όρασης και πρόσθετες αναπηρίες. Είναι ένα πρόγραμμα που ανακαλύψαμε πρόσφατα και μας γέμισε χαρά.

Read More »

Ένα από τα πιο ελπιδοφόρα νέα για τη φροντίδα σημαντικής μερίδας πρόωρων μωρών στην Ελλάδα μάς έφτασε από τα Χανιά, όπου άρχισε να λειτουργεί και εκεί, στο τοπικό παράρτημα της ΕΛΕΠΑΠ, το πρόγραμμα πρώιμης παρέμβασης βρεφών. Το πρόγραμμα παρακολουθούν περίπου 28-30 βρέφη από τα Χανιά και το Ηράκλειο, σύμφωνα με την επιστημονικά υπεύθυνή του, την παιδονευρολόγο Λένα Σκουτέλη. Πρόκειται για πρόωρα και τελειόμηνα βρέφη με πολλές παθολογίες, παιδάκια με γενετικές διαταραχές, σύνδρομα κ.λπ. Η είδηση μάς κάνει πραγματικά χαρούμενους, διότι χάρη στην πρώιμη παρέμβαση, ένας μεγάλος αριθμός παιδιών με εν δυνάμει κινητικά, ψυχοκινητικά και αναπτυξιακά προβλήματα έχουν την ευκαιρία να τα αποφύγουν και να ζήσουν μια ζωή χωρίς αυτά. Και αυτό επειδή η δουλειά που γίνεται στα πολύ πρώτα χρόνια της ζωής ενός ανθρώπου βοηθάει στην ομαλή ανάπτυξη του εγκεφάλου και είναι καθοριστική για τη μετέπειτα εξέλιξή του.

Τα αποτελέσματα της πρώιμης παρέμβασης είναι γνωστά από την εφαρμογή των τεχνικών της σε διεθνές επίπεδο, αλλά και από την εμπειρία των ειδικών στην Αθήνα, όπου και πρωτολειτούργησε το Κέντρο Πρώιμης Παρέμβασης Βρεφών το 2012 στις εγκαταστάσεις της ΕΛΕΠΑΠ και είναι πολύ ενθαρρυντικά. Για παράδειγμα, το μεγάλο στοίχημα της βάδισης έχει κατακτηθεί από το 60% των βρεφών της ΕΛΕΠΑΠ που είναι υψηλοτάτου κινδύνου για κινητικές διαταραχές και αυτό μέχρι την ηλικία των 2. Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά τι σημαίνει πρώιμη παρέμβαση, ποιους και πώς βοηθάει.

Read More »

Μαζί με τις φωτογραφίες από την πρώτη μέρα στο «σχολείο» (επειδή ο βρεφονηπιακός σταθμός δεν είναι σχολείο), αρχίζει και η βροχή των ιώσεων και η αγωνία πολλών από εμάς χτυπάει κόκκινο ειδικά για τα πολύ μικρά παιδιά που ξεκινούν τον σταθμό γύρω στα 2 χρόνια.

«Το ανοσοποιητικό του παιδιού σε αυτή την ηλικία, όπως είναι φυσικό, δεν έχει ωριμάσει ακόμη, με αποτέλεσμα να είναι ευάλωτο στις διάφορες λοιμώξεις, κυρίως ιώσεις, που συχνάζουν στο συγχρωτισμένο και κλειστό λόγω εποχικών συνθηκών, χώρο του σχολείου. Το αποτέλεσμα είναι οι πολύ συχνές λοιμώξεις που αφορούν κυρίως το αναπνευστικό και γαστρεντερικό σύστημα», εξηγεί η παιδίατρος δρ Άννα Παρδάλη, επιμελήτρια στο Νοσοκομείο Ιασώ Παίδων.

Read More »

Δεν είναι λίγες οι φορές που τα πρόωρα παιδιά αντιμετωπίζουν προβλήματα με το αναπνευστικό τους. Μια ίωση που συνήθως εξελίσσεται σε βρογχίτιδα – κάποιες φορές ακόμη και σε πνευμονία – μπορεί να τα στείλει στο νοσοκομείο με χαρακτηριστική άνεση. Εισπνεόμενα και παιδοπονευμονολόγοι γίνονται συχνά οι πιο πιστοί μας φίλοι τα πρώτα χρόνια του παιδικού σταθμού και μερικές φορές, εμείς οι γονείς, φτάνουμε σε απόγνωση στην προσπάθειά μας να περιορίσουμε τα περιστατικά.

Σε μια τέτοια προσπάθεια αναζητήσαμε πληροφορίες για την αναπνευστική φυσιοθεραπεία, μια σειρά τεχνικών και ασκήσεων που εφαρμόζονται από έμπειρους φυσιοθεραπευτές και επαγγελματίες υγείας με σκοπό να αποσυμφορηθούν οι πνεύμονες από τις εκκρίσεις, με απλά λόγια: να βγουν τα φλέματα. Η Έφη Δημουλά, παιδιατρική φυσιοθεραπεύτρια με μετεκπαίδευση και επαγγελματική εμπειρία στη Νέα Υόρκη, μας εξήγησε τα πάντα, υπογραμμίζοντας ότι στην πραγματικότητα οι τεχνικές αυτές βοηθούν στην ταχύτερη ανάρρωση.

Read More »

Η επικοινωνία είναι πολύ σημαντική σε κάθε περίοδο της ζωής μας. Όμως είναι ζωτικής σημασίας όταν το μωρό νοσηλεύεται σε κάποια ΜΕΝΝ. Την περίοδο αυτή η οικογένεια βιώνει ένα απίστευτο άγχος – ένας άγχος που πολλαπλασιάζεται όταν οι γονείς αδυνατούν να καταλάβουν το πόσο ιατρικά περίπλοκη φροντίδα χρειάζεται το παιδί τους.

Τις περισσότερες φορές το προσωπικό της ΜΕΝΝ είναι στη διάθεση των γονιών. Με τη σωστή καθοδήγηση, κάθε γονιός μπορεί να μάθει να «ζει» μέσα στη μονάδα και να γίνει ένας δυνατός, ικανός και σωστά ενημερωμένος συνήγορος για το παιδί του. Γνωρίζοντας τις δεξιότητες που απαιτούνται για μία ξεκάθαρη και αποτελεσματική επικοινωνία με την ιατρική ομάδα του παιδιού, μπορεί να χτίσει κανείς δυνατές σχέσεις που στηρίζονται στον αμοιβαίο σεβασμό και εμπιστοσύνη, κάτι που είναι απαραίτητο τόσο για το μωρό όσο και για τους γονείς.

Οι παρακάτω συμβουλές έχουν σαν στόχο να βοηθήσουν τους γονείς να επικοινωνούν σωστά με την ιατρική ομάδα του μωρού.

Read More »

Όταν με ρωτάνε αν πέρασα δύσκολα τους πρώτους μήνες με τα πρόωρα διδυμάκια στο σπίτι, λέω συχνά ότι ήμουν τυχερή γιατί ήταν τέλος Νοεμβρίου που βγήκαμε από τη μονάδα και πέρασα ένα χειμώνα κλεισμένη σε ένα δωμάτιο μαζί τους!

Παρ’ όλα αυτά επέτρεπα επισκέψεις φίλων και συγγενών στο σπίτι αλλά σε καμία περίπτωση δεν έμπαιναν στο δωμάτιο των παιδιών με παπούτσια ή χωρίς να έχουν απολυμάνει τα χέρια τους ή όλοι μαζί.

Όταν όμως ήρθε η άνοιξη και πλησίαζε το Πάσχα όπου λαχταρούσα και λαχταρούσαν και οι δικοί μου να πάμε στο πατρικό μου στο νησί, άρχισα να αγχώνομαι (και να ξέρετε ότι δεν είμαι αγχωτικός τύπος) με πράγματα όπως η διαδρομή, το πλοίο, ο κόσμος γύρω, ακόμα και τα ζουζούνια που πετάνε στον ανοιξιάτικο ουρανό.

Ψάχνοντας, μετά από καιρό, βρήκα μερικές συμβολές από μια προωρομαμά που είχε τους ίδιους προβληματισμούς με όλες μας, την Κάρυ Μαρς.

Read More »