Πληροφορίες, συμβουλές, πρωτοβουλίες και ιστορίες για τον (δύσκολο) θηλασμό των πρόωρων.
Το μητρικό γάλα προσφέρει πολλά περισσότερα από διατροφικά στοιχεία. Είναι ένα «ζωντανό υγρό», που περιέχει ανοσοποιητικούς παράγοντες οι οποίοι βοηθούν στην προστασία του μωρού απέναντι στις λοιμώξεις. Στην πραγματικότητα, περιέχει περίπου 800 διαφορετικές πρωτεΐνες οι οποίες επιτελούν διάφορες σημαντικές λειτουργίες, π.χ. συμβάλλουν στην ανάπτυξη του εγκεφάλου και του ανοσοποιητικού συστήματος.
Με το που έμαθα ότι περιμένω δίδυμα, άρχισα να προετοιμάζομαι ψυχολογικά για την προωρότητα. Κι όταν στις 28 εβδομάδες ξεκίνησαν οι σοβαρές υποψίες ότι η κύησή μου δεν θα περάσει τις 33, άρχισα τη σοβαρή μελέτη: Τι μπορώ να κάνω για να δώσω στα μωρά μου ό,τι καλύτερο όταν γεννηθούν, και είναι στη ΜΕΝΝ.
Τα αποτελέσματα μιας έρευνας δείχνουν τη σημασία των πρώτων σταγόνων μητρικού γάλακτος για τα πρόωρα
Ένα μωρό που γεννήθηκε στις 28 εβδομάδες κύησης, ζυγίζει λιγότερο από 1 κιλό και βρίσκεται στη ΜΕΝΝ, πρέπει να παλέψει για να ζήσει. Όμως χάρη στην πρόοδο της επιστήμης ένα τέτοιο μωρό έχει πια αυξημένες πιθανότητες για να τα καταφέρει σε σχέση με το παρελθόν.
Οι έρευνες ωστόσο που διεξάγονται όλο και πιο συχνά πλέον σχετικά με την προωρότητα καταδεικνύουν και τη σημασία της μητρικής φροντίδας. Μία πρόσφατη έρευνα που διεξήγαγε το πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Σεούλ, για παράδειγμα, έδειξε ότι το πρωτόγαλα βοηθάει σημαντικά τα πρόωρα μωρά να αναπτύξουν αντισώματα. Πρωτόγαλα ονομάζεται το γάλα που παράγουν οι μητέρες την πρώτη εβδομάδα αμέσως μετά τον τοκετό.
Ήθελες να θηλάσεις, προσπάθησες, αλλά δεν μπόρεσες; «Απελευθερώσου από τις ενοχές. Μη νομίζεις ότι απέτυχες» συμβουλεύει μια θηλάζουσα μπλόγκερ.
Το ακούω στη φωνή σου. Το βλέπω στα μάτια σου. Το νιώθω κάθε φορά που κάποια μαμά που θηλάζει, ρωτάει –εσύ θηλάζεις; Xαμηλώνεις το κεφάλι σου και ψιθυρίζεις: «Προσπάθησα να θηλάσω… αλλά δεν τα κατάφερα. Δεν έβγαζα αρκετό γάλα, έπρεπε να πάρει συμπλήρωμα και στους 3 μήνες το έκοψα τελείως. Νιώθω άσχημα όμως πραγματικά δεν μπορούσα».
Θηλάζουν τα πρόωρα; Ρωτάω με αγωνία μια φίλη μαία. Εξαρτάται, μου λέει εκείνη. Είναι πια βέβαιο πως θα γεννήσω πρόωρα, αλλά δεν καταλαβαίνω τίποτε από τα γενικόλογα «εξαρτάται» της.
Όταν ξεκίνησα αυτό το μπλογκ ήθελα, εκτός από το να μοιραστώ τα συναισθήματά μου για το μεγάλωμα του παιδιού μου, να φανώ και λίγο χρήσιμη στις μητέρες που έχουν πρόωρα μωρά. Και αυτό δεν γίνεται μόνο με το να εκφράσεις όσα μπορεί να νιώθει και ο άλλος, αλλά και με την παροχή χρήσιμων πληροφοριών. Αφού λοιπόν μελέτησα το θέμα του θηλασμού κι αφού κατάφερα σε έναν ικανοποιητικό βαθμό να θηλάσω την κόρη μου, έστω και με συμπλήρωμα ξένου γάλακτος, μέχρι την ηλικία των 5 μηνών, κατέληξα στη συλλογή μερικών συμπερασμάτων που μπορεί να σου φανούν χρήσιμα.
Η σημερινή ιστορία μιλάει για μια μητέρα που είχε πολύ, πάρα πολύ γάλα και αυτό ήταν – όσο κι αν σας φαίνεται απίστευτο – πρόβλημα. Το δικό της πρόβλημα, η Κατερίνα το έκανε προσφορά. Μια μαμά που ουδεμία σχέση είχε με πρόωρο τοκετό, ρώτησε, έμαθε, ενημερώθηκε και μπήκε στον κόπο να γίνει δωρήτρια γάλακτος για τα πρόωρα μωρά του μαιευτηρίου Έλενα Βενιζέλου. Την Κατερίνα Ιωαννίδου τη γνώρισα επειδή θέλησε να περιαυτολογήσει – και κατά τη γνώμη μου έκανε πολύ καλά – για την προσφορά της αυτή με σκοπό να γνωστοποιήσει την ύπαρξη της μίας και μοναδικής ελληνικής τράπεζας γάλακτος για πρόωρα ή οποία δέχεται δωρεές (την ιστορία της διαβάζετε εδώ).
Πριν από 2 μήνες το 31εβδομάδες έτρεξε στο διαδίκτυο μία έρευνα για την προωρότητα με σκοπό να βρούμε μαζί τις λύσεις στα προβλήματα που μας απασχόλησαν και μας απασχολούν ως γονείς πρόωρων και – γιατί όχι; – να προσπαθήσουμε να τις υλοποιήσουμε.
Σήμερα δημοσιεύει τα αποτελέσματα του τρίτου μέρους της έρευνας που έχει να κάνει με τα όσα μας βοήθησαν κατά την παραμονή των παιδιών μας στη ΜΕΝΝ (τα αποτελέσματα του πρώτου μέρους τα διαβάζετε εδώ και του δεύτερου εδώ. Θα ακολουθήσουν και τα υπόλοιπα).
«Συγχαρητήρια, είστε έγκυος». Γιούπι! «Συγχαρητήρια, έχετε και δίδυμα». Τρόμος. Εκείνη τη στιγμή πραγματικά τρόμαξα χωρίς καν να φαντάζομαι τους λόγους. Και το υπέροχο ταξίδι μας ξεκίνησε! Μερικές μέρες με μικρές αιμορραγίες, μερικές μέρες μια χαρά. Μέχρι που μπήκα στον πέμπτο, και ο γιατρός μου είπε τέλος οι μαγκιές και τάβλα. Και ενώ ήμουν πολύ επιμελής και περίμενα υπομονετικά, ξάφνου ένα ωραίο βράδυ που έκλεινα την 29η εβδομάδα, μια μικρή τρυπίτσα άνοιξε στον σάκο της μπέμπας που βιαζόταν να βγει. Σε δύο μέρες γέννησα δύο μαύρα «γατάκια», 1.100 γρ. τον γιο μου και 1.290 γρ. την κόρη μου. Το μόνο που ρώτησα τη μαία, που μου κρατούσε το χέρι και χαμογελούσε, είναι εάν αναπνέουν.
