ΣΤΙΣ ΜΟΝΑΔΕΣ ΕΝΤΑΤΙΚΗΣ ΝΟΣΗΛΕΙΑΣ ΝΕΟΓΝΩΝ (ΜΕΝΝ) ΚΑΙ ΕΝΤΑΤΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ (ΜΕΘ). Κάτι σαν…προσκύνημα.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Προωρότητας στις 17/11 που άμεσα συνδέεται με τη ΜΕΝΝ και την εισαγωγή της αδελφικής μου φίλης ως πολυτραυματία τροχαίου στη ΜΕΘ, καταγράφω τους προσωπικούς μου κανόνες που με βοήθησαν τότε και τώρα να βρίσκομαι έξω από τις βαριές πόρτες.

Τέσσερα χρόνια, λοιπόν, μετά το εξιτήριο που πήραν τα 29 εβδομάδων πρόωρα μωρά μου…

1. Η ΜΕΝΝ και η ΜΕΘ είναι εκκλησίες και όσοι τις επισκέπτονται θα πρέπει να προσκυνούν με θρησκευτική ευλάβεια και να προσεύχονται νυχθημερόν (σε όποιο θεό θέλουν).
2. Στη ΜΕΝΝ και στη ΜΕΘ γίνονται κάθε μέρα θαύματα από ανθρώπους που δίνουν μάχη για τους αγαπημένους μας και από αγγέλους που τους οδηγούν.
3. Κάθε λεπτό που περνάει εκεί μέσα σου δίνει μικρές σταγόνες ζωής για να αρχίσεις (εάν είσαι προωράκι ή να ξαναρχίσεις εάν είσαι μεγάλος), μια Νέα Ζωή.
4. Τα θέματα λοιμώξεων, αποσωληνώσεων, ξανά διασωληνώσεων, πισωγυρισμάτων και λοιπών καθημερινών περιπετειών μέσα στην εντατική, είναι απαραίτητες καμπύλες σε μια σπείρα που κινείται ανοδικά και λέγεται ΖΩΗ. Η κίνηση αυτή μοιάζει με αυτή που απεικονίζει το DNA μας.
5. Ο Μάρκος Αυρήλιος (121-180 μ.Χ. , Ρωμαίος Αυτοκράτωρ) λέει: «Μην επιτρέπεις ποτέ το μέλλον να σε προβληματίζει. Θα το αντιμετωπίσεις, αν πρέπει, με τα ίδια όπλα της λογικής που σε εξοπλίζουν σήμερα εναντίον του παρόντος». Αυτό είναι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε έξω από τις βαριές κλειδωμένες πόρτες.
6. Η μόνη σκέψη που μπορεί να «επιτραπεί» σε όλους μας είναι ότι όλα θα πάνε καλά, ώστε να υπάρχει έστω και μια ελπίδα ότι έτσι ακριβώς θα πάνε.

Αφιερωμένο στην πολυαγαπημένη μου φίλη Ολγα που θα τα καταφέρει, στη Σοφία που έχασε μια μάχη στις 26 εβδομάδες αλλά όχι τον πόλεμο και στη Μάρθα για την οποία, παρά τις αντίξοες συνθήκες, όλα είχαν αίσιο τέλος και μια ακόμα καλύτερη νέα αρχή.

Κωνσταντινα μαλτεζου